Kawita Aama (आमा) by shishir Bhattarai recited by Reeta pokhrel

kawita : Aama kawi : Shishir Bhattarai chhanda : Anustup Wachan : Reeta pokhrel कविता : आमा कवि : शिशिर भट्टराई छ्न्द : अनुष्टुप वाचन : रीता पोख्रेल 'आमा' (अनुष्टुप) बिहानै कुर्दछन् आमा घण्टी र धामले पनि, नउठेसम्म आमाले उठ्दैन घामले पनि । आफू जलेर बातीझैँ आमा प्रकाश छर्दछिन्, भोकै बसेर आमाले अरूकाे पेट भर्दछिन् । आमाकाे हातमा मात्रै लाग्छ त्यस्तो सुगन्ध छ, भान्सामा पस्तछिन् आमा खाना अमृत बन्दछ । आफू लाएर फाटेको अर्काकै लाज ढाक्तछिन् , जस्तोसुकै समस्याका आमा पर्वत नाघ्दछिन्, भएर दुष्ट नै के भो ? पार्दछिन् छिनमै वश, आमा संस्कारकी मूर्ति उनै हुन् आँट/साहस । कर्म देखर आमाको भाग्दछ दु:ख त्यो पर, खुल्दछ घरको ढोका, टल्किन्छ चन्द्रझैँ घर । पीडा सन्तानका निम्ति सहन्छिन् धरती बनी, आमाको ममता नाप्ने यन्त्र छैन कतै पनि । आमाको साथमा जो छ उही हो लोकको धनी, नहुँदा काख आमाको बाधा छ सृष्टिमा पनि। नटेकी स्वर्गको माटो कस्ले वर्णन गर्दछ ? आमाको कविता लेख्न आमा नै बन्नु पर्दछ ।

Category